Historia nazwy MONARO

Nazwa firmy nawiązuje do unikatowego i szybkiego dwudrzwiowego coupe – Holdena Monaro.
Sprzedawanego w Australii od 2001, w Wielkiej Brytanii od 2004 roku jako Vauxhall Monaro,
w Stanach Zjednoczonych pod nazwą Pontiac GTO, a na Bliskim Wschodzie jako Chevrolet Lumina Coupe

MONARO

Monaro początkowo napędzany był ośmiocylindrowym widlastym silnikiem o pojemności 5,7 litra. Dysponował mocą 333 KM (moment obrotowy 465 Nm) i rozpędzał Monaro do 100 km/h w 6 sekund.

W 2006 roku otrzymał jednak nowe V8 o pojemności 6,2 l – ten sam silnik znany z Chevroleta Corvetty. Generował on moc ponad 400KM (moment obrotowy 530Nm) i rozpędzał Monaro do 100 km/h w 4.8 sekundy. Silnik współpracował z sześciostopniową manualną skrzynią biegów, która przekazywała moc na tylne 18-calowe koła. Topowa wersja nosiła nazwę VXR 500.
Do wyboru było 5 specjalnie dobranych dla tego modelu kolorów lakieru (czerwony, żółty, niebieski, srebrny lub czarny).
Ostatni Monaro zjechał z taśmy produkcyjnej 14 czerwca 2006 roku.